Schrijf 3 minuten over wat we de laatste avond gedaan hebben, en wat het met jou gedaan heeft. Hoe zou jij het noemen? Verwonderend schrijven? Onzintaal?
Vat wat je geschreven hebt daarna samen in een elfje.
3 opmerkingen:
Anoniem
zei
De laatste schrijfavond hebben we onze woordkennis proberen terug te brengen tot minder dan het kleuterniveau. Immers, een kleuter weet best dat een tafel een tafel heet en geen vliegende schotel. Wij hebben nieuwe benamingen gegeven aan voorwerpen die zich binnen ons gezichtsveld bevonden. Dus scheelde het niet veel, of we hadden een ruimtereis gemaakt in een vliegende schotel. Ik met een olifant om mijn nek, en Erna in het gezelschap van een mooie man (die Erna had verzonnen, niet ik!)
Dit noem ik dan ook en vooral:
Wishfull thinking! (liefst zonder die olifant natuurlijk)
Maar ik zou het ook kunnen noemen: Taalontbinding
Of: Woordjongleren, kruisbenamingen, World Wide Woorden Web, De bedriegertjes... To be or not to be true
Elfje...
Man Gaat mee In mijn ruimteschip Naar het kleinste heelal Mannenmoed
Kennelijk zijn dergelijke oefeningen voor mij wat ingewikkeld. Ik begrijp dat dit iets met je kan doen op het gebied van taalvrijheid. Toch voel ik die winst niet zo duidelijk, in die zin, dat ik er de zin niet zo van in zie. (sorry Paul)
Tijdens de vorige les hebben we zinnen gemaakt. De zinnen werden geconstrueerd uit in woorden geknipte teksten van Loesje. We deden dat in 2-tallen en naderhand bekeken we elkaars resultaat. Het verbaasde mewat een leuke, gekke, verrassende, diepzinnige en onwaarachtige resultaten eruit voortkwamen. Ik stapte uit mijn eigen denkkader en kwam in dat van de ander terecht. Het deed me veel. Het gaf me een gevoel van ruimte, blijdschap, maar ook van trots. Dat ik dit in me blijk te hebben was een heerlijke ervaring.
ELFJE: Loesje In stukken Verrassend nieuwe zinnen Stappend uit mijn denkkader Loesje.
3 opmerkingen:
De laatste schrijfavond hebben we onze woordkennis proberen terug te brengen tot minder dan het kleuterniveau.
Immers, een kleuter weet best dat een tafel een tafel heet en geen vliegende schotel.
Wij hebben nieuwe benamingen gegeven aan voorwerpen die zich binnen ons gezichtsveld bevonden.
Dus scheelde het niet veel, of we hadden een ruimtereis gemaakt in een vliegende schotel.
Ik met een olifant om mijn nek, en Erna in het gezelschap van een mooie man (die Erna had verzonnen, niet ik!)
Dit noem ik dan ook en vooral:
Wishfull thinking!
(liefst zonder die olifant natuurlijk)
Maar ik zou het ook kunnen noemen:
Taalontbinding
Of:
Woordjongleren, kruisbenamingen,
World Wide Woorden Web,
De bedriegertjes...
To be or not to be true
Elfje...
Man
Gaat mee
In mijn ruimteschip
Naar het kleinste heelal
Mannenmoed
Kennelijk zijn dergelijke oefeningen voor mij wat ingewikkeld.
Ik begrijp dat dit iets met je kan doen op het gebied van taalvrijheid.
Toch voel ik die winst niet zo duidelijk, in die zin, dat ik er de zin niet zo van in zie. (sorry Paul)
Tijdens de vorige les hebben we zinnen gemaakt. De zinnen werden geconstrueerd uit in woorden geknipte teksten van Loesje. We deden dat in 2-tallen en naderhand bekeken we elkaars resultaat.
Het verbaasde mewat een leuke, gekke, verrassende, diepzinnige en onwaarachtige resultaten eruit voortkwamen. Ik stapte uit mijn eigen denkkader en kwam in dat van de ander terecht. Het deed me veel. Het gaf me een gevoel van ruimte, blijdschap, maar ook van trots. Dat ik dit in me blijk te hebben was een heerlijke ervaring.
ELFJE:
Loesje
In stukken
Verrassend nieuwe zinnen
Stappend uit mijn denkkader
Loesje.
Geweldig Maria!
Een reactie posten